Het slapen wilde vannacht helaas niet echt lukken. Ach, dat geeft me weer tijd om mijn blog bij te werken. Lekker rustig stonden we vanochtend op. Tijd voor een zelfgemaakt ontbijtje (griekse yoghurt met granola) met uitzicht op de tuin en het zwembad. Brrr, daar is het echt nog te koud voor. Zoals ik al zei is het weer hier ook van slag en is het niet zo warm als normaal. Ook vandaag zullen we dat weer meemaken, met temperaturen van 12-17 graden onderweg en zowel zonnig als compleet bewolkt, inclusief een regenbui op onze route! Je ziet het terug in de foto’s.

Vandaag stond de route Monterey naar Pismo Beach op het programma, een prachtige route over highway 1, volledig langs de kust. Je kunt hier niet eens verkeerd rijden, want over een afstand van zo’n 150 kilometer zijn er geen zijwegen te bekennen (behalve ingangen naar verschillende nationale parken). De hele weg bestaat eigenlijk uit fotomomenten, zo mooi is het. Onderweg zijn we dan ook verschillende keren gestopt. De mooiste stop was toch wel bij Nepenthe, een restaurant met een prachtig uitzicht over de kust. Dat je vervolgens tien dollar voor een frietje of twintig dollar voor een simpele sandwich moet betalen (exclusief taks en fooi) nemen we maar op de koop toe.

Vlak voor San Simeon bij Piedras Blancs konden we een kudde zeeolifanten bekijken. Langs de hele westkust spoelen deze gevaartes aan om op het strand te liggen chillen. Als een soort sardientjes in blik liggen de zeeolifanten op een rijtje te zonnen. Continu hoor je gegrom en gebrul omdat ze over elkaar heen duikelen en tussen elkaar doorschuiven voor het beste plekje. Het is een hilarisch gezicht.

In Morro Bay besluiten we voor het eerst te tanken. Via de app Gasbuddy heb ik uitgevonden dat hier het goedkoopste tankstation ligt op de route. Eens een knieperd, altijd een knieperd 😉 Maar gezien de prijzen soms nog wel een dollar per gallon schelen tussen de verschillende tankstations, maakt dat veel verschil. De benzine is in California het duurst in heel het land met prijzen tot zo’n 5 dollar per gallon. Een gallon is 3,8 liter en de dollar staat op ongeveer 0,90 euro. Omgerekend maakt dat 1,18 euro per liter. In het goedkoopste gebied (rondom Texas) betaal je nu zo’n 2 dollar per gallon, wat neerkomt op 50 cent per liter. Gezien de olieprijs de laatste tijd is gestegen, zie je dat hier direct terug in de benzineprijzen. Een paar maanden gelden was de benzineprijs een dollar per gallon lager. De prijs mag dan lager zijn, de auto’s hier slurpen ook meer dus omgerekend kost mijn Micra net zoveel aan benzine. Maar hier rij ik dan wel in een luxe bakbeest, die drie keer zo zwaar is als mijn eigen gebakje, haha. Dat wordt straks weer wennen in Nederland!

Na het tanken rijden we door naar Pismo Beach, onze eindbestemming voor vandaag. Een stadje bij de kust, maar verder niet zoveel bijzonders. Gezien we aardig moe zijn van het rijden en alle indrukken, wandelen we naar een simpel restaurant aan zee. Hier bestel ik weer iets enigszins gezonds: een taco salade. Ware het niet dat de gehele salade (die overigens erg lekker was!) wordt geserveerd in een soort mega tacoschelp, gemaakt van bladerdeeg. Super vet, maar stiekem ook erg lekker.

Van Pismo Beach door naar Los Angeles, een stuk van ruim 300 kilometer, en aangezien we niet de echte snelweg pakken waar je 65 mph mag (zo’n 100km/h) duurt zo’n tocht met stops onderweg toch de hele dag. We rijden eerst naar Solvang, een dorpje wat eruit ziet alsof je in Denemarken bent. Terwijl ik op Google Maps kijk hoe we moeten rijden, kom ik erachter dat de ranch van Monty Roberts in hetzelfde dorp ligt. Voor de niet paardenmensen onder ons: dit is een grote naam in de paardenwereld op het gebied van Natural Horsemanship (op een natuurlijke manier met paarden omgaan), in Nederland bekend geworden door Annemarie van der Toorn (waar ik een zomer geholpen heb met ponykampen). Dus moesten we daar natuurlijk even langs. Ze zijn ingesteld op bezoekers, dus je kunt er gewoon een kijkje nemen. Er was net een soort les aan de gang met koeien drijven en je kon kijken naar Shy Boy, de wilde mustang over wie hij een boek heeft geschreven (die nu 24 is en eerder een ouwe opa dan een wilde hengst, haha). Vervolgens zijn we Solvang doorgereden op weg naar Santa Barbara. Daar hebben we door State Street gelopen, een oud deel van Santa Barbara, waarbij Yvonne probeerde om een digitale tour te volgen en mij de details te vertellen. Ik was alleen maar op zoek naar een ijswinkel, want het was eindelijk boven de 20 graden, haha. Zo zaten we uiteindelijk aan cotton candy (suikerspin) ijs, wat een bijzondere smaak had en een nog specialere kleur.

Terug in de auto en op naar Malibu. Dat was niet echt een dorp voor mijn gevoel, maar een 30 kilometer lange kustlijn met huizen, stranden en palmbomen. Helemaal in thema hadden we het gelijknamige liedje opgezet om in de sfeer te komen. Maar gezien we nog verder moesten rijden werd het geen malibu drinken in Malibu. Via Santa Monica kwamen we LA binnen. We waren nu al erg gecharmeerd van de stad vol verkeer. Over de laatste 20 kilometer hebben we 1,5 uur gedaan. Alleen maar file… we werden er niet heel blij van. Dus toen we eindelijk in ons motel aankwamen zijn we gestrand bij Wendy’s voor het diner. Mijn eerste fastfood ervaring in Amerika, bizar hoe goedkoop dit dan weer is. Voor 4 dollar had ik een kipwrap, kipnuggets, friet en drinken. In de supermarkt koop je daar nog niet een meloen voor. Vol indrukken viel ik vervolgens in slaap, tijd voor een spelletje hebben we nog niet gehad 😉

Foto’s.

Plaats een reactie       Lees alle reacties