Yosemite

Yosemite

Reacties 2 reacties

Op zaterdag vertrekken we van Bridgeport naar Yosemite. Het idee was om de Tioga Pass te nemen, een prachtige route dwars door Yosemite National Park heen. Maar Amerika is het land van uitersten, zo ook in het landschap. Waar het in Death Valley tegen de vijftig graden loopt, ligt er iets verderop in Yosemite nog veel sneeuw (wat wil je ook op 3000-4000 meter hoogte) en daarom is de Tioga Pass nog gesloten. Elk jaar is het weer spannend wanneer deze weg open gaat, variërend van begin mei tot eind juni afhankelijk van de hoeveelheid sneeuw die is gevallen in de winter. Wij hebben helaas pech en kunnen deze route niet nemen. Gelukkig is twee weken geleden wel de Sonora Pass open gegaan, waardoor we slechts een klein beetje hoeven om te rijden. Ook deze rit neemt weer uren in beslag. We komen eind van de middag aan bij de Yosemite Mountain Bug Resort. Geen slecht gekozen naam vanwege de grote hoeveelheid vliegende insecten (want in Yosemite is water en zijn dus ook muggen). Dit is ons duurste overnachtingsadres vanwege de locatie. Maar dan hebben we wel twee bedden, een eigen badkamer en een schattige veranda tussen de bomen. Nu komt mijn muggenspray toch nog van pas, terwijl we genietend van het uitzicht lekker rustig een boek kunnen lezen.

Voor het eerst deze vakantie heb ik mijn wekker gezet. Yosemite is een megadruk park en erg in trek onder de toeristen, maar ook onder de eigen bevolking. Dit park trekt meer dan 4 miljoen bezoekers per jaar, waarvan het grootste deel in de zomermaanden (juni-september) komt. Dat betekent dus vroeg op om voor de file uit te zijn en nog een parkeerplaats te bemachtigen. In een kleine anderhalf uur rijden we van ons hotel naar Mariposa Grove, bekend vanwege de grote Sequoia bomen. Er zijn verschillende trails en we beginnen met de een-na simpelste van net geen 4 kilometer. Dit bevalt ons voor geen meter. Speciaal voor de toeristen is er een wandelbrug aangelegd en is de route afgezet met houten hekwerk, je kunt dus niet dichtbij de bomen komen. Op zich begrijpelijk, want hoeveel er geschreven is in de bast van de bomen is bizar. Maar ja, ik kwam om een sequoia boom te knuffelen. Dus halverwege de wandeling besluiten we om af te slaan naar de Mariposa Grove trail. Dit kan ik iedereen aanraden. Naar mate je hoger komt zie je veel meer grote sequoia’s staan en ook de hekwerken verdwijnen. Dit voelt als heerlijk struinen door de natuur en op een paar plukjes toeristen na kom je niemand tegen. We nemen uitgebreid de tijd om alle bijzondere bomen te bewonderen en prachtige foto’s te maken. De bomen zijn echt enorm (tot 65 meter hoog en 9 meter breed) en erg oud (1000-2500 jaar). Na zo’n 9,5 kilometer wandelen komen we weer terug bij de parkeerplaats. Zijn de benen alvast getraind voor de inspannende hike van morgen!

Met de auto rijden we vervolgens door naar Yosemite Valley waar we de Bridesveil Fall bewonderen. Een enorme waterval waar je dichtbij in de buurt kunt komen. Volgende keer neem ik een poncho mee, want van al het naar beneden kletterende water word je toch wel erg nat, haha. We rijden door de vallei terug richting ons hotel. We besluiten door te rijden naar Mariposa om daar te eten en dat blijkt een goede keuze. Ik bestel eend, weer eens wat anders dan steak. Al moet ik zeggen dat ik nog best gezond eet hier, slechts één keer een hamburger op, een paar keer steak (want biefstuk is gewoon erg lekker) maar dan wel gedeeld (300 gram is toch niet op te krijgen) en veel vis. Alleen die toetjes hè… maar ach, met al die hikes loop ik die extra kilo’s er zo weer af.

Maandagochtend staat de wekker nog vroeger. We hebben een busticket geboekt naar Glacier Point om zo de Four Mile Trail naar beneden te kunnen lopen. De Four Mile Trail is een trail van bijna 8 kilometer lang (enkele reis!) met een hoogteverschil van bijna 1000 meter. Heen en weer wandelen is dan toch erg heftig, dus we besluiten de ‘makkelijkste’ route te nemen door de trail heuvelaf te wandelen. We beginnen op het hoogste punt met een enorm uitzicht over de vallei. Daarna wandelen we rustig naar beneden. Het levert prachtige uitzichten op en het is heerlijk rustig wandelen, want er zijn maar weinig idioten die zo’n heftige trail wandelen, haha. De eerste paar kilometers gaan prima, maar daarna worden de spieren moe. Acht kilometer heuvelaf lopen is toch een pittigere inspanning dan je denkt. Beneden aangekomen willen mijn benen niet meer en nemen we een pauze bij de rivier om een hapje te eten van onze zelf meegebrachte lunch (wraps met roomkaas, kipfilet en paprika, al de hele reis hetzelfde, want brood is hier niet zo lekker, haha). Het laatste stukje naar de auto is gelukkig vlak en op de automatische piloot komen mijn benen wel vooruit. In totaal zo’n tien kilometer gewandeld, ik word nog eens sportief 😉

Aangekomen bij ons hotel kopen we een ticket voor de spa. Alleen al voor de douche zou ik hier betaald hebben, goddelijk! Eindelijk eentje waar ik onder kan staan en met een enorm volle straal. De spa heeft verder één sauna, een koude douche en een groot bubbelbad. Het bubbelbad is heerlijk warm en goed voor mijn verzuurde spieren. Het geeft me ook de tijd om mijn eerste boek uit te lezen (‘Zeven perfecte dagen’ van Rosie Walsh, aanrader!). Alleen een beetje jammer dat bij ik bij het bubbelbad een bankje over het hoofd zie en keihard mijn teen stoot. Zo hard dat hij bont en blauw is en bijna net zo dik als mijn grote teen, oeps. Gelukkig zitten alle hikes erop en vlieg ik overmorgen alweer naar Nederland (niet aan denken!). Bovendien doen alle spieren van mijn bil tot mijn voet ook pijn, dus fatsoenlijk wandelen kan ik toch al niet meer, haha. Nog even (zittend) genieten van de laatste twee dagen!

Foto’s.

     

2 gedachten over “Yosemite”

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.